سومار
سومار
| سومار | |
|---|---|
| کشور | |
| استان | کرمانشاه |
| شهرستان | قصر شیرین |
| بخش | سومار |
| سال شهرشدن | ۱۳۷۴[۱] |
| مردم | |
| جمعیت | ۳۲۶ نفر |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع از سطح دریا | ۳۳۳ متر |
| اطلاعات شهری | |
| پیششماره تلفنی | ۰۸۳۵۴۶۲ |
|
|
|
سومار یکی از شهرهای شهرستان قصر شیرین در استان کرمانشاه میباشد. سوﻣﺎر ﺷﻬﺮی ﻣﺮزﯼ اﺳﺖ کﻪ در ﻣیﺎن درﻩاﯼ میان بلندیهای ﺳﺎرات، ﭼﻐﺎاﻣﺎن و اردوﺑﺎن ﻗﺮار دارد. بلندیهای ﻣﺮزﯼ ﮔیﺴکﻪ و کﻬﻨﻪرﯾﮓ همچون دﯾﻮار ﺑﻠﻨﺪﯼ در ﻏﺮب ﺷﻬﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﺳﺖ.[۲]
این شهر در مرز ایران و عراق واقع شده و فاصله آن با شهر مندلی عراق ۱۵ کیلومتر است و یکی از نزدیکترین مناطق ایران به بغداد میباشد. این منطقه دارای آب و هوایی ملایم در زمستان و تابستانهایی نسبتاً گرم میباشد. سطح آن نیز با تپهماهور پوشیده شدهاست. کشاورزی و دامپروری رونق خاصی در این منطقه دارد و محصولات باغی آن مرکبات وانگور و خرما میباشد. وانواعی از محصولات جالیزی دراین منطقه رشد میکند. نفتشهر نیز از توابع آن دارای منابع گازی و نفتی است که هم اکنون از آنها استفاده میشود. در این منطقه رودخانه دائمی کنگیر جاری است. سومار در زمان جنگ ایران و عراق به تصرف نیروهای عراقی درآمد. از جمله عملیاتهای جنگی انجامشده در این منطقه عملیات مطلعالفجر بود.
جنگ ایران و عراق
عراقیان این شهر را در مهر ۱۳۶۶ مورد جمله شیمیایی قرار دادند که شمار زیادی از ساکنان کشته شدند.[۳] سومار در تاریخ ۸ مرداد ۱۳۶۷ به طور کامل از دست نیروهای عراقی در آمد.[۴]
این شهر در اثر جنگ به طور کلی ویران شد و پس از جنگ بازسازی بطور جدی در آن انجام نشد.
سمت چپ جاده مرزی سومار به نفتشهر که با نقطه صفر مرزی حدود ۶۰۰متر فاصله دارد هنوز از مین پاکسازی نشده و علائم هشداردهنده هم ندارد.[۵]
در بخش سومار نزدیک به یک هزار هکتار اراضی آلوده به مینهای باقیمانده از زمان حمله عراق به ایران وجود دارد.[۶]
وضعیت کنونی مردم سومار
مردم سومار، با آغاز جنگ ایران و عراق، اغلب در شهرهای نزدیک مقیم شدند و هم اکنون نیز در استانهای اصفهان، کرمانشاه و ایلام مستقر هستند. بیشتر مردم این شهر از مردمان ایل کلهر ایوان غرب میباشند، و هم اکنون در شهر ایوان غرب (از شهرهای استان ایلام) زندگی میکنند. گویش مردم سومار، زبان کلهر و پوشش آنان نیز استفاده از لباسهابی کردی کلهر است. در واقع از نظر فرهنگی و اجتماعی، مردم سومار، به محیط فرهنگی و اجتماعی مردمان شهرهایی که در آنها ساکن هستند، شباهت دارند.
مردم سومار و عدم بازگشت به سومار
با وجود گذشت بیش از دو دهه از پایان جنگ هشت ساله و بازسازی شهر سومار توسط دولت، مردم سومار همچنان، بطور کامل به شهرشان بازنگشتهاند و بیشتر به دلیل مشاغل کشاورزی و دامپروری، در طول سال، به شهر سومار تردد دارند. آنها در خلال این سالها، خواستههای گوناگونی برای بازگشت به شهرشان مطرح کردهاند: از جمله تامین آب شرب و کشاورزی، نحوهٔ ساخت و ساز واحدهای مسکونی، نبود جادهٔ آسفالته سالم و کم خطر، تاءمین امنیت در منطقه که کاملاً با امنیت در کشور عراق مرتبط است و.... البته مستقر شدن در شهرهای دیگر و نیز تشکیل کسب و کار و زندگی در آن شهرها، قویاً در عدم بازگشت آنها موءثر بودهاست.علت عمده عدم بازگشت مردم سومار سیاست غلط تمرکز چند روستا در یک شهرک بود که این مسئله برخلاف خواست مردم سومار بود. و بنا به خواسته آنها هر روستا باید در محل قدیم خود بنا میشد تا اهالی با دسترسی آسان به زمینهای خود بتوانند کشاورزی و دامپروری را در کنار هم داشته باشند.





