شعر در مورد آب ایوان تاریخ ۱۴۰۱/۵/۴

بی آوی ایوان دلم کردگه تنگ
بچود نایدنو جور زمان جنگ

مانشت وو قد و بالای برزیو
وو شیره کوریل لیو مرزیو

مانشت وو قد و بالای شیرینو
وو پرج سفید دایم‌ رنگینو

جور بیستیون نیشگه له بانه
شانازی ملک و ماوای ایوانه
.
وختی دیوندن کنگیر وه بی آو
لت لت دارزی جرگی بوو گواو

شیرزیول وه او قوله لیویو
وو پرچ داریل وشک و هیلیو

وه او داریل بریو نو نمایو
ابرو شوارا بیو زلف خامیو

ملاقیان وشکو چویان اسرینیو
دلیان له وشکی گنگیر پر خیونیو

بانکولیش جما دلی لک دایودن
وت دی او له کلوز و کیوم نیزادن

هر سیان حوال پرس حال گنگیر بیون
جما وه دس دشمن اسیر بیون

مانشت وت منیش لی دیور دیورو
نه کنگیر دیونم نه آوی وه چوو

وختی له دیورو نورم وه ایوان
باخیلی وشکه سرم چیده ژان

بانکول وت منیش حالم خراوه
وختی که دیونم ایوان بی آوه

شیره زیولش وت دلم پر خمه
وختی مه دیونم بی آوی چمه

درد دلیان وه گوش شنفتم
وینه ژان کردگ تا سوو نخفتم

حق دمه پیان دردیان زانم
وشکی چمگی سزان سقانم

ملاقی وشکه ملک ایوانم
بی آوی گنگیر تیر دی له گیانم


هم وشک سالیه هم آوی بریاس
جما له دکتر جواوو کریاس

شعر از سیروس انصاری نیا